کد خبر: ۱۴۱۲۱
صفورا میرزایی
تندرست نیوز؛روز به روز بر تعداد افرادی که اقدام به خشونت علیه خود خودزنی می کنند افزوده می شود. آمار کسانی که درگیر بیماری های اضطراب و استرس می شوند نیز پیوسته رو به افزایش است. برای کاهش هزینه های فراوانی که برای درمان این افراد هزینه می شود، راهی جز پیشگیری و تغییرات ساختاری در جامعه نیست.
وی در ادامه
افزود : طبق آمار یک درصد خودزنی ها با قصد و نیت خودکشی صورت می گیرد، ولی در
اکثر موارد آسیب های جسمی که به صورت عمدی بر بدن وارد می شود برای رسیدن به یک
آرامش کاذب صورت می گیرد. یعنی دشمنی با خود به حدی می رسد که آسیب رساندن به خود
که دشمن فرض می کنند ایجاد حس پیروزی و آرامش می شود.
وی بیان کرد
: البته باید گفت خودزنی که به نام های متفاوت دیگری از جمله جرح خویشتن، رفتار
انتحاری و خودآزاری نیز بر آن نهاده شده است، به صورت ناآگاهانه و ناخودآگاه صورت
می گیرد، یعنی اینکه ریشه و علت های عمیق روانی دارد و در موارد اندکی به صورت تمارض
و جلب توجه صورت می گیرد.
طاهری علل
خودزنی را این گونه مطرح کرد :خودزنی می تواند ناشی از عوامل سبب ساز مانند
افسردگی مزمن، حرمت نفس پایین و خشم های فرو خورده باشد ،
اکثر افراد افسردگی را همراه با علامتهایی مانند گوشه گیری، غمگینی، بی اشتهایی و
خواب کم و تمایل به تنهایی می شناسند، این در حالی است که افسردگی به تنهایی بستگی
به نوع آن، طول مدت و سنین مختلف
علائم متفاوتی دارد.
این جامعه
شناس با تأکید بر اینکه خودزنی یک رفتار پرخاشگرانه است که فرد علیه خودش اجرا می
کند، انواعی از خودزنی را نام برد:در کودکان بیش فعال با
اختلال سلوک ( نافرمانی و لجاجت) دیده می شود.خودزنی در کودکان اوتیسم و عقب مانده های ذهنی نیز دیده می شود ،در افرادی
که در اثر اختلال شخصیت مرزی یا
Border Line خودپنداره
بسیار بی ثباتی دارند. اینگونه افراد معمولاً اقدام به خراش انداختن روی بدن با
تیغ و چاقو می نمایند.
مرضیه طاهری می گوید: این
افراد معمولاً به علت تحقیر مخصوصاً در دوران کودکی توسط پدران و مادران و مربیان
مستبد به این بیماری دچار می شوند. در چنین شرایطی رابطه فرد با خودش دچار گسست می
شود و حتی فرد با خودش دشمن می گردد و از ضربه زدن به خود و ایجاد درد و سوزش به
آرامش کاذب می رسد.
وی در ادامه
در خصوص درمان این افراد گفت:
در واکنش به فشارهای روانی و استرس و ناکامی ها و درگیری های بین فردی عصابیت یک واکنش طبیعی است و فاصله زیادی با پرخاشگری دارد.در عصبانیت آسیبی به خود فرد و دیگران نمی رسد در صورتی که در پرخاشگری که انواع آن تهمت، توهین، ناسزا و حمله فیزیکی است فرد و دیگران در معرض آسیب قرار دارنذد.
در واکنش به فشارهای روانی و استرس و ناکامی ها و درگیری های بین فردی عصابیت یک واکنش طبیعی است و فاصله زیادی با پرخاشگری دارد.در عصبانیت آسیبی به خود فرد و دیگران نمی رسد در صورتی که در پرخاشگری که انواع آن تهمت، توهین، ناسزا و حمله فیزیکی است فرد و دیگران در معرض آسیب قرار دارنذد.
وی در خاتمه
تاکید کرد : مراجعه به روان پزشک و روان شناس از جمله اقداماتی است که می توان در
جهت کمک به این افراد صورت داد.
نظر شما
